Wycieczka do Bolestraszyc i Kalwarii Pacławskiej

Wyjazdem do Bolestraszyc i Kalwarii rozpoczęliśmy tegoroczne wojaże.  W środę 25 maja udaliśmy się do Arboretum w Bolestraszycach, aby podziwiać znajdujące się tam drzewa, krzewy i kwiaty niespotykane w innych miejscach.

Podczas spaceru widzieliśmy przede wszystkim kwitnące teraz rododendrony i azalie.

Arboretum – mianem tym określa się wyodrębniony obszar, na którym uprawiane są drzewa, krzewy i krzewinki dla celów naukowych i hodowlanych. Nazwa wywodzi się od łacińskiego słowa „arbor” – drzewo.

Arboretum w Bolestraszycach zostało założone w 1975, położone jest 7 km na północny-wschód od Przemyśla. Należy do cennych zabytków przyrody i kultury Podkarpacia.  Historyczne założenie obejmuje park i dwór, w którym w połowie XIX w. mieszkał i tworzył znakomity malarz Piotr Michałowski. Arboretum obejmuje także dziewiętnastowieczny fort dawnej Twierdzy Przemyśl. Wiekowe drzewa, pozostałe z dawnych ogrodów zamkowych, stanowią malowniczy akcent wśród nowych nasadzeń, na które składają się gatunki obcego pochodzenia i rodzime drzewa, krzewy oraz rzadkie, zagrożone, ginące i chronione gatunki roślin.

Na terenie Arboretum prezentowane są również rzeźby- wiklinowe obiekty powstałe w czasie Międzynarodowych Plenerów Artystycznych „Wiklina w Arboretum”.
Bolestraszyce zajmują 28,98 ha, w tym 0,87 ha stawów, Cisowa 283,29 ha. Ogółem 311,27 ha.

Po zwiedzeniu arboretum udaliśmy się w dalszą drogę do Kalwarii Pacławskiej.

Tam po przybyciu udaliśmy się na obiad, a po nim na Mszę Św. odprawioną w naszej intencji.

Po mszy udaliśmy się na ścieżki kalwaryjskie z kijkami.

W tym miejscu należy powiedzieć słów kilka o historii tego miejsca.

W 1665 roku Andrzej Maksymilian Fredro założył osadę Kalwaria Pacławska,     w której postanowił wybudować klasztor, do którego sprowadził franciszkanów. Fundacja kalwarii przez Fredrę miała przede wszystkim podłoże religijne, gdyż celem jej było upowszechnianie kultu Męki Pańskiej.      Topografia Kalwarii Pacławskiej ma duże podobieństwo do krajobrazu Jerozolimy. Od strony wschodniej rozciąga się pasmo gór o nazwie Ubocz.  Na północy występuje pasmo gór zwane Górą Oliwną i Kopystańką. Od strony zachodniej położone są wyższe partie gór, zaś na południu widoczne są Karpaty. Kalwaryjski klasztor ulokowany jest na szczycie góry o wysokości 465 m n.p.m.

Dwa duże wzniesienia przecięte są doliną, która ma obrazować Dolinę Jozafata. Płynie w niej rzeka Wiar, będąca odwzorowaniem biblijnej rzeki Cedron. Na powierzchniach tych gór, gdzie jedna ma przedstawiać Golgotę, a druga Górę Oliwną, postawione zostały kaplice. Długość drogi krzyżowej w Kalwarii wynosi około 1662 m.
Dzisiejszy kościół pochodzi z fundacji Szczepana Józefa Dwernickiego, budowany w latach 1770-1775. Dwernicki osiadłszy w Kalwarii Pacławskiej przed 1770 rokiem zaangażował się w budowę nowego kościoła i około 20 kaplic, ofiarowując znaczne sumy pieniężne. Do dziś uważa się go za największego darczyńcę klasztoru. Za zasługi przy budowie i odbudowie uznaje się Dwernickiego za drugiego fundatora Kalwarii Pacławskiej. Został pochowany w jej podziemiach.

Odbudowany kościół został uroczyście konsekrowany przez biskupa obrządku ormiańskiego z Kamieńca Podolskiego, Jakuba Waleriana Tumanowicza, dnia 29 września 1776 r. Kościół pw. Znalezienia Krzyża Świętego w swojej zasadniczej sylwetce nie ulegał zmianom od czasów ufundowania przez Dwernickiego. Pewne modernizacje przeprowadzone były w XIX i XX wieku, których przyczyną były m.in. pożary w latach 1855 i 1862. Zniszczeniu uległ klasztor, obiekty gospodarcze i zewnętrzne elementy architektoniczne kościoła. W trakcie tych dwóch tragicznych klęsk żywiołowych uszkodzeniu nie uległo wnętrze. Zjawiskom tym przypisano cudowną opiekę Matki Bożej.

Po spacerze z kijkami , nasza 50 osobowa grupa udała się w drogę powrotną do Jarosławia, gdzie dotarliśmy późnym popołudniem.

Możesz również polubić…

Skip to content